Başlarken..

Bir şaman öğretisi şöyle der:

Doğada hiçbir şey kendisi için yaşamaz..

Nehirler kendi suyunu içemez..

Ağaçlar kendi meyvelerini yiyemez..

Güneş kendisi için ısıtmaz..

Ay kendisi için parlamaz..

Toprak kendisi için doğurmaz..

Rüzgar kendisi için esmez..

Bulutlar kendi yağmurlarından ıslanmaz..

Her şey birbiri için yaşar..

Birbiri için yaşamak doğanın kanunudur..

Bu blogu yazmaya karar verdiğim günlerde karşılaştım bu öğreti ile. Yapmak istediğimi, içimden geçenleri, heyecanımı ve hevesimi anlatacak daha güzel bir ifade bulamazdım heralde.

Ben okumayı, araştırmayı, gözlem yapmayı, hayal kurmayı, düşünmeyi, hikayeler dinlemeyi ve anlatmayı ve anlatmayı ve anlatmayı(:))çok seven biriyim.

Yıllar içerisinde; kurumsal hayatta adına “proje” dediğimiz düzinelerce yolculuğa çıktım. Her yolculuk başka bir macera. Hazırlık süreci, yol arkadaşlarının seçimi, rotanın çizilmesi, yolda başınıza gelenler, kaybolmalar, başa dönmeler derken her anı heybenizde biriktireceğiniz binlerce hazine barındırıyor. Sanırım ben en çok bu yolculuklarda öğrendim ve en çok yolculuk hikayelerimi anlatmaktan keyif aldım.

İşte bu yüzden istedim ki; bildiğim, biriktirdiğim ne varsa bende kalmasın; bölünsün, yayılsın, çoğalsın, bi yerlerde başka hikayelerle çarpışsın, yenilerine su, toprak, ilham olsun.

Hayata katkımız olsun..